Ja fa un any que vaig començar a caminar com a Harprakash, nom que amb el temps es va convertir en Sunrise Ioga, per la similitud amb el seu significat. Ha sigut un any d’aprenentatge continu, de compartir experiències molt diverses, de mantenir un contacte amb gent meravellosa, de crear petits espais de tertúlia, de convivència, de posar un peu darrera l’altre per anar avançant. Diuen que una imatge val més que mil paraules, o sigui que aquí, la teniu. Un petit puzzle, com la mateixa vida, on es mostren alguns dels moments viscuts durant tot l’any. Classes de kundalini, hatha, música, mantres, kirtans, muntanya, plantes remeieres, naturalesa, sopars, converses, propòsits, somriures, abraçades i molt més… Al centre un sol naixent, que ens recorda que cada dia és diferent, que tot són cicles i que lo bonic és assaborir cada instant del camí. Llum i amor ens hi acompanyen, per arribar a un despertar i a un viure més conscient. Us agraeixo infinitament tot aquest temps de vida compartit, tanta bellesa! I mentre hi hagi un camí continuarem aquest viatge, com deia Kavafis, cap a Itaca. Per a celebrar-ho us deixo aquest bonic poema, versionat per Lluis Llach!! Una abraçada immensa.
Hace ya un año que empecé a caminar como Harprakash, nombre que con el tiempo se convirtió en Sunrise Yoga, por la similitud con su significado. Ha sido un año de aprendizaje continuo, de compartir experiencias muy distintas, de mantener un contacto con gente maravillosa, de crear pequeños espacios de tertulia, de convivencia, de poner un pie tras otro para ir avanzando. Dicen que una imagen vale más que mil palabras, o sea que aquí la teneis. Un pequeño puzzle, como la vida misma, donde se muestran algunos de los momentos vividos durante este año. Clases de kundalini, hatha, música, mantras, kirtans, montaña, plantas medicinales, naturaleza, cenas, conversaciones, propósitos, sonrisas, abrazos y muchos más… En el centro un sol naciente, que nos recuerda que cada día es distinto, que todo son ciclos y que lo bello es saborear cada instante del camino. Luz y amor nos acompañan. Os agradezco infinitamente todo este tiempo de vida compartido, tanta belleza! Y mientras haya un camino continuaremos este viaje, como decia Kavafis, hacia Itaca. Para celebrarlo os dejo este bello poema, versionado por Lluis Llach!! Un abrazo inmenso.
Comentarios recientes